H μετάλλαξη του Αλέξη

Πολιτικός πρωτοεκλέχτηκε βουλευτής σχεδόν «βρέφος». Στη συνέχεια, αν και υπερπροβαλλόμενος ως κοινοβουλευτικός – ασκούσε ιδιαίτερη πολιτική έλξη – ήταν σκληροπυρηνικός, ξύλινος, παλαιοκομματικός. Ως ηγέτης, τέλος, της αντιπολίτευσης, ουδέποτε απέκλινε από την παραδοσιακή μας πολιτική «κουλτούρα». Δημαγωγός, λαϊκιστής, απευθυνόταν πάντα στο βουλητικό και όχι στη λογική των ανθρώπων που θα τον ψήφιζαν. Ακόμη, όμως, και στη συγκρότηση της κυβέρνησής του λειτούργησε με μικροκομματική λογική: συμπεριέλαβε πολλά αντιποιοτικά «κομματόσκυλα», τοποθετώντας μάλιστα στις πιο σημαντικές θέσεις προβεβλημένους – και σπανίως επιτυχημένους. Στη συνέχεια, όμως, υπήρξε κάτι σαν μετάλλαξη.

Ως Πρωθυπουργός – κινούμενος, βέβαια, πάντα εντός του πυρήνα της παραδοσιακής ιδεολογίας και της παλαιοκομματικής νοοτροπίας, που δεν του επιτρέπει ρήξεις με ορισμένα κατεστημένα συμφέροντα, συστήματα και δίκτυα – σε αρκετές κρίσιμες συγκυρίες επιδεικνύει θάρρος αλλά και νηφαλιότητα, «ήπια αποφασιστικότητα», προσαρμοστικότητα, κινητικότητα αντίθετη προς ευθύτητα και ικανότητα να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της κοινής λογικής. (Όλα αυτά, έστω και αν εξακολουθεί να μη δείχνει συνειδητοποιημένος για το είδος των θεσμικών – συνταγματικών – εκλογικών μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται ο τόπος).

Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πού οφείλεται αυτή η μεταλλαγή. Στην κρισιμότητα των περιστάσεων; Στην πιεστικότητα της πραγματικότητας; Στο βάρος του αξιώματος σε τέτοιες συνθήκες; Σε μια επώδυνα κατακτηθείσα ωρίμαση; Ή απλώς είναι η ακραία πολιτική ανευθυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ – που, μεταξύ άλλων, υποσχέθηκε πράγματα που δεν τα έπραξε; Η διερεύνηση των αιτίων της «μετάλλαξης» ίσως δεν έχει τόση σημασία. Μόνον αν μπορούσε να διασκεδάσει κάποια ανησυχία για τη μονιμότητά της. Τα λαϊκιστικά ένστικτα ενός εξημερωμένου – προσγειωμένου πολιτικού θα μπορούσαν, άραγε, κάποια στιγμή να τελειώσουν ;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *