Το μονοπώλιο της κυριαρχίας του φόβου είναι το πιο σύνηθες όπλο της εξουσίας το οποίο λειτουργεί αποτελεσματικά όταν αντιμετωπίζεται άμεσα. Η τρομοκρατία του συστήματος βασίζεται στην παραπληροφόρηση. Διότι, φυσικά η γνώση είναι μία μορφή εξουσίας. Όταν δεν ξέρεις, παθαίνεις. Κι όταν δεν δημιουργείς, πεθαίνεις. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι μόνοι είμαστε ασήμαντοι, το άτομο δεν είναι άνθρωπος. Η ιδέα του ανθρώπου ως κοινωνικό ον γεννιέται μόνο με την έννοια της συνεργασίας σε μια ομάδα ανθρώπων. Συμμετέχοντας σ’ ένα κοινό κύμα νιώθουμε ότι ανήκουμε στον ίδιο ωκεανό που ονομάζεται ανθρωπότητα. Διαβάστε περισσότερα “Τερματικές μετασκέψεις”
To πείραμα του Eötvös
Είναι πειραματικά επιβεβαιωμένο πως όλα τα σώματα στο πεδίο βαρύτητας της Γης πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση. Πρώτος που έκανε αυτή την παρατήρηση ήταν ο Γαλιλαίος. Από τότε έγιναν πολλά πειράματα με σκοπό να επιβεβαιώσουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια την πρόταση αυτή. Εκείνος που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το πρόβλημα της πτώσης των σωμάτων εντός του πεδίου βαρύτητας της Γης ήταν ο Ούγγρος Φυσικός Ronald Von Eötvös . Τα ερωτήματα που έθεσε ήταν:
- Σώματα διαφορετικής μάζας, πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση;
- Σώματα διαφορετικής σύστασης,πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση;
Για αυτό χρησιμοποίησε διάφορα υλικά όπως, Ορείχαλκο, φελλό, χαλκό, γυαλί, νερό, πλατίνα και ξύλο. Η διάρκεια των πειραμάτων ήταν από το 1889 έως το 1908.
Το κύριων μετρούμενο μέγεθος στα πειράματα αυτά δεν ήταν η επιτάχυνση της βαρύτητας αλλά ο λόγος της βαρυτικής μάζας προς την αδρανειακά μάζα του σώματος. Η αδρανειακή μάζα ορίζεται από τον 2ο νόμο του Νεύτωνα. Για δύο σώματα διαφορετικών μαζών που δέχονται ίδια δύναμη ο λόγος τους είναι ίσως με τον αντίστροφο λόγο των επιταχύνσεων τους.
Συμπερασματικά, το πείραμα Eötvös ήταν ένα διάσημο πείραμα φυσικής που μέτρησε τη συσχέτιση μεταξύ αδρανειακής μάζας και βαρυτικής μάζας, αποδεικνύοντας ότι οι δύο ήταν ένα και το ίδιο, κάτι για το οποίο υπήρχε από καιρό μια υποψία αλλά ποτέ δεν είχε αποδειχθεί με τέτοια ακρίβεια. Τα πρώτα πειράματα έγιναν από τον Isaac Newton (1642–1727) και βελτιώθηκαν από τον Friedrich Wilhelm Bessel (1784–1846). Ένα πολύ πιο ακριβέστερo πείραμα με τη χρήση ισορροπίας στρέψης πραγματοποιήθηκε από τον Loránd Eötvös ξεκινώντας από το 1885, με περαιτέρω βελτιώσεις σε μια μακρά πορεία μεταξύ 1906 και 1909. Η ομάδα του Eötvös το ακολούθησε με μια σειρά παρόμοιων αλλά πιο ακριβέστερα πειραμάτα, καθώς και πειράματα με διαφορετικοί τύποι υλικών και σε διαφορετικές τοποθεσίες γύρω από τη Γη, τα οποία απέδειξαν την ίδια ισοδυναμία στη μάζα. Με τη σειρά τους, αυτά τα πειράματα οδήγησαν στη σύγχρονη κατανόηση της αρχής της ισοδυναμίας που κωδικοποιείται στη γενική σχετικότητα, η οποία δηλώνει ότι οι βαρυτικές και αδρανειακές μάζες είναι οι ίδιες.
Η κούπα του Πυθαγόρα
Η κούπα του Πυθαγόρα, επίσης γνωστή ως δίκαια κούπα είναι ένα από τα πιο μοναδικά εφευρήματα του φιλόσοφου και μαθηματικού Πυθαγόρα από την Σάμο.
Η κούπα του Πυθαγόρα είναι μια ειδική κούπα, που εφευρέθηκε από τον Πυθαγόρα, η οποία επιτρέπει σε ένα πρόσωπο να πίνει συγκεκριμένη ποσότητα.
Πώς λειτουργεί η κούπα του Πυθαγόρα;
Άδεια κούπα του Πυθαγόρα
Η κούπα του Πυθαγόρα μοιάζει με ένα συνηθισμένο ποτήρι. Εκτός από το ότι στο κέντρο της κούπας βρίσκεται ένας θόλος, στη βάση του οποίου έχει δύο ανοίγματα (τρύπες). Περίπου στο ύψος του θόλου έχει μια εσωτερική γραμμή που θεωρείτε το κρίσιμο σημείο της κούπας. Στο εσωτερικό του θόλου εκτείνεται ένας σωλήνας που οδηγεί στην βάση της κούπας και δημιουργεί μια τρυπά στο κάτω μέρος.
Η κούπα του Πυθαγόρα μέχρι το κρίσιμο σημείο
Εάν βάλουμε στην κούπα υγρό μέχρι το κρίσιμο σημείο* η κούπα χρησιμοποιείται σαν ένα συνηθισμένο ποτήρι και δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα.
Γεμάτη κούπα
Γεμάτη κούπα του Πυθαγόρα στην πραγματικότητα είναι θέμα χρόνου. Σε μερικά δευτερόλεπτα μετά που ξεπεράσουμε το κρίσιμο σημείο, το υγρό θα χυθεί από την τρυπά στο κάτω μέρος της κούπας.
Γεμάτη η άδεια?!
Με αυτήν την εφεύρεση ο Πυθαγόρα της Σάμου απέδειξε στην πράξη ότι η απληστία οδηγεί σε συνολική απώλεια.
Κεφάλαιο 2: Εισαγωγή στην θεωρητική έννοια της εντροπίας
Σε αυτό το Εισαγωγικό Κεφάλαιo 2 γίνεται η εισαγωγή στην εξαιρετική έννοια του σύμπαντος , την έννοια της Εντροπίας. Τι είναι αυθόρμητο; Τι είναι αντιστρεπτό; Τί είναι τελικά αυτή η “αταξία”; Πως θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε σε κάποιον με απλά κατανοητά λόγια το θερμοδυναμικό αξίωμα που συναντάται σε όλες τις πτυχές τις ζωής μας; Γιατί να μην μπορεί να διαχωριστεί στα αρχικά της μέρη αυθόρμητα (μία ψυχρή και μία θερμή δεξαμενή νερού καθώς και μία δεξαμενή με χλιαρό νερό που έχει προκύψει απο την ανάμειξη των προηγούμενων δύο;) Γιατί το γνωστό σε όλους μας αλάτι (NaCl) να έχει μία συμπαγή κρυσταλλική δομή όταν βρίσκεται σε στερεή μορφή (αρκετά διατεταγμένη) και όταν διαλύεται στο νερό (αλατόνερο) τα ιόντα χλωρίου και νατρίου να οδεύουν συνεχώς προς τα υδρογονοκατιόντα και τα ανίοντα υδροξείδιου δημιουργώντας μία πιο “ατάκτη” κατανομή στο διάλυμα; Γιατί όλα τα συστήματα να οδεύουν στην μεγιστοποίηση της εντροπίας; “Από τη σκοπιά του Μακρόκοσμου όσο μεγαλύτερη γίνεται η εντροπία, τόσο μειώνεται η δυνατότητα του συστήματος να παράγει ωφέλιμο έργο. Από τη σκοπιά του Μικρόκοσμου, η Εντροπία
εκφράζει την έλλειψη οργάνωσης. Είναι ένα μέτρο της αταξίας των ατόμων ή των μορίων. Όσο αυξάνεται η Εντροπία εξαλείφονται οι λεπτομέρειες οργάνωσης και αυξάνεται η αταξία. ” Το συγκεκριμένο κεφάλαιο αποτελεί εισαγωγή και ταυτόχρονα πρόλογο για το επερχόμενο που θα στηριχθεί καθαρά στην μαθηματική θεώρηση της εντροπίας με βάση τα αξιώματα της Θερμοδυναμικής.
Κεφάλαιο 1 – Θεμέλια της Θερμοδυναμικής
Σε αυτό το Εισαγωγικό Κεφάλαιο 1 γίνεται η εισαγωγή στον θαυμαστό κόσμο της Θερμοδυναμικής. Σκοπός του Κεφαλαίου 1 είναι η περιγραφή των ορισμών και των θεμελιωδών εννοιών καθώς και η ανάπτυξη των βασικών νόμων της Θερμοδυναμικής: (α): Μηδενικός νόμος ο οποίος εισάγει την έννοια της θερμοκρασίας, (β): του πρώτου νόμου ο οποίος εισάγει την εσωτερική ενέργεια ως θερμοδυναμική ιδιότητα. Για τους άλλους δύο νόμους θα ακολουθήσει επόμενο ξεχωριστό κεφάλαιο για να γίνει ευκολότερα αντιληπτή η έννοια της εντροπίας μέσω πραγματικών παραδειγμάτων.
Περισσότερα στοιχεία για τον μηδενικό νόμο της θερμοδυναμικής:
Περισσότερα στοιχεία για τον πρώτο νόμο της θερμοδυναμικής:
Ισορροπία Δομών Ανθρωπότητας
Όταν χαρακτηρίζουμε τη θερμοδυναμική ισορροπία μέσω του ελάχιστου της ελεύθερης ενέργειας Gibbs έχουμε ένα πρόβλημα: Σκεφτόμαστε ότι οι οργανώσεις που υπάρχουν στη φύση είναι ανάλογου τύπου; Βεβαίως και όχι. Αυτό πρακτικά σημαίνει με έμμεσο τρόπο ότι ακόμα και εκτός ισορροπίας μπορεί να υπάρξει μία τάξη που παράγει αυτό που παρατηρούμε στη φύση. Άρα, θα μπορούσε κανείς να μελετήσει αυτό το πλαίσιο για να αντιληφθεί ότι έχει επιπτώσεις και στις ανθρώπινες δομές. Οι κοινωνίες για να μην χάσουν το ‘‘αιώνιο’’ παρόν τους προωθούν την αναστρεψιμότητα. Φυσικά, υπό αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχει η φθορά του χρόνου. Στην πραγματικότητα, οι διαδικασίες οι οποιές έχουν αξία είναι οι μη αναστρέψιμες διαδικασίες. Όσον αφ Διαβάστε περισσότερα “Ισορροπία Δομών Ανθρωπότητας”
Υποστήριξη και υπερστήριξη
Είναι πολύ απλό αν το σκεφτείτε ορθολογικά ότι οι άνθρωποι μπορούν να χωριστούν σε αυτούς που “υπόστηρίζουν” και σε εκείνους που “υπέρστηρίζουν”. Η υποστήριξη υπάρχει στο πρόβλημα του άλλου. Παρόλα αυτά δεν μπορεί παρά να παίξει ρόλο συμπονετικό. Η υπερστήριξη είναι ένα τελείως διαφορετικό εγχείρημα. Από το οικογενειακό περιβάλλον, στο ακαδημαϊκό , στο εργασιακό καθώς και σε κάθε μορφή αλληλεπίδρασης ανθρώπων μέσω κοινωνικών σχέσεων η υπερστήριξη συνίσταται στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος του άλλου χωρίς να υπάρξει ζητήση επίλυσης του. Άρα, η υπερστήριξη είναι κάτι πιο δυνατό που δεν περιορίζεται στη συμπόνεια και στην ελεημοσύνη αλλά ούτε και στις φωτεινές επιγραφές ευχαριστιών. Ωστόσο, γιατί να είναι αυτό σημαντικό; Πόσες φορές έχετε σκεφτεί ένα πρόβλημα που το βλέπετε εσείς ενώ οι άλλοι όχι; Παίζοντας ενεργό ρόλο σε αυτό καταφέρνετε να αντιμετωπίζετε προβλήματα που θα έρθουν, επιλύοντας μία σειρά από θέματα που θα προέκυπταν αν δεν το έκανε κάποιος. Κι ύστερα όλοι θα είναι χαρούμενοι και εσείς μέτα-χαρούμενος. Και για την ακρίβεια των λεγομένων, χαρούμενος μπορεί να είναι κάποιος για μία δύο μέρες συνεχόμενα ή ακόμα και λίγο παραπάνω ενώ μετά-χαρούμενος (η χαρά που νιώθεις όταν βλέπεις τους άλλους που έκανες να είναι χαρούμενοι) μπορεί να κρατήσει για πάντα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ανάγκη να θέλουμε να ανήκουμε στην κοινωνία, σ’ αυτή ανήκουμε εξ αρχής. Το θέμα είναι πώς να βγούμε από την κοινωνία, για ν’ ανήκουμε στην ανθρωπότητα. Αυτή είναι η υπερδομή όπου έχουν νόημα τα προηγούμενα. Για ν’ ανήκουμε στην ανθρωπότητα, δεν γίνεται χωρίς έργο. Θα πείτε ναι, αλλά μπορεί όλοι να παράγουν έργο; Άρα βλέπετε θα κάνετε την ερώτηση αν η μονάδα, που είναι μονόχρωμη, μπορεί να παράγει ένα έργο που είναι πολύχρωμο, ενώ η απάντηση είναι: ναι, μόνο μαζί με άλλους. Άρα η συλλογικότητα και η θέλησή της ακολουθεί ένα νοητικό σχήμα που είναι πώς να ανήκω σε μια οντότητα, που είναι διαχρονική όπως είναι η ανθρωπότητα. Με ποιον τρόπο; Άμα φτάσετε σ’ αυτό το στάδιο, σκεφτείτε από μόνοι σας, τι είναι ένας άνθρωπος που δεν ανήκει σε καμία παρέα. Είναι ο πρώτος άνθρωπος. Σαν μοντέλο, χρειαζόμαστε και τους “υποστηρικτές” καθώς και τους “υπερστηρικτές”. Μόνο που οι πρώτοι ανήκουν στη κοινωνία. Καταλήγοντας, αν αποφασίσουμε ότι η ζωή μας είναι η φλούδα της κοινωνίας τότε όταν τελειώνει η κοινωνία τελειώνουμε κι εμείς. Όσο για τους άλλους, είναι απλό: Ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι είναι κρίκος αλυσίδας.
Στρατηγικός σχεδιασμός επιχειρήσεων
Γενικά, υπάρχουν ορισμένες λανθασμένες αντιλήψεις για τις Μικρού Μεγέθους Επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, υποστηρίζεται συχνά ότι οι μικρές επιχειρήσεις δεν χρειάζονται σχεδιασμό των δραστηριοτήτων τους επειδή έχουν μικρή γκάμα προϊόντων και μικρό αριθμό προσωπικού, γεγονότα που καθιστούν εύκολη την καθημερινή επίβλεψη της λειτουργίας τους και των εν γένει δραστηριοτήτων τους. Συνεπώς, ο σχεδιασμός και τα προγράμματα … Διαβάστε περισσότερα “Στρατηγικός σχεδιασμός επιχειρήσεων”
Γενικά, υπάρχουν ορισμένες λανθασμένες αντιλήψεις για τις Μικρού Μεγέθους Επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, υποστηρίζεται συχνά ότι οι μικρές επιχειρήσεις δεν χρειάζονται σχεδιασμό των δραστηριοτήτων τους επειδή έχουν μικρή γκάμα προϊόντων και μικρό αριθμό προσωπικού, γεγονότα που καθιστούν εύκολη την καθημερινή επίβλεψη της λειτουργίας τους και των εν γένει δραστηριοτήτων τους. Συνεπώς, ο σχεδιασμός και τα προγράμματα δεν είναι απαραίτητα. Επίσης, υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη ότι ο σχεδιασμός περιορίζει την ευκαμψία των μικρών επιχειρήσεων.
Διαβάστε περισσότερα “Στρατηγικός σχεδιασμός επιχειρήσεων”Νοημοσύνη χωρίς συνείδηση;
To θέμα που θα πραγματευτούμε εδώ είναι η εξήγηση ορισμένων ψυχολογικών γεγονότων, βάσει λογικών μεθόδων. Συγκεκριμένες πράξεις που έχουν παρατηρηθεί, φαίνεται να καταδεικνύουν νοημοσύνη, ωστόσο δεν αναμένετο να είναι φαινόμενα συνείδησης. Προκειμένου να αποφασίσουμε για τέτοιους ισχυρισμούς (στους οποίους οφείλω να υποθέσω ως ορθά τα γεγονότα που αξιώνονται και από τις δύο πλευρές), οφείλουμε να έχουμε μια γενική ιδέα των μεθόδων που πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε.
Η πρώτη από τις μεθόδους αυτές είναι η μέθοδος του ισομορφισμού. Αυτή προκύπτει από την υπόθεση ότι εφόσον οι συνέπειες των δύο υποθέσεων είναι όμοιες, οι δύο υποθέσεις, στο εξής, πρέπει να θεωρηθούν ως ταυτόσημες για όλα τα αντικείμενα του συλλογισμού. Διαβάστε περισσότερα “Νοημοσύνη χωρίς συνείδηση;”
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Σήμερα στην Αθήνα, στην ιστορική πλατεία Συντάγματος η Ελλάδα τραβά μία κόκκινη γραμμή, και ο λαός της χαράζει την δική του πορεία. Δεν είμαστε μόνο ένας όχλος, δεν είμαστε μόνο μία μάζα, δεν είμαστε ψηφοφόροι, είμαστε ένα έθνος που δεν ξεχνά την ιστορία του και δεν την παραχωρεί επειδή προσπαθεί να του το επιβάλει η εξουσία χωρίς ουσία. Η κόκκινη γραμμή που χαράζεται είναι αυτή που θα προστατεύσει το όνομα της Μακεδονίας και τον ίδιο τον Ελληνισμό ενάντια στη βαρβαρότητα. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω ούτε πιθαμή, διότι ξέρουμε ποιο είναι το πρέπον και κανένας δεν μπορεί να μας φοβίσει. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας κλέψει την ιστορία μας ούτε να την κάνει δώρο σε άλλους, διότι είμαστε λαός της ιστορίας. Έτσι όσοι βρεθούν απέναντι μας να ξέρουν ότι δεν θα έχουν πια πολιτικό μέλλον, γιατί πολύ απλά θα αποφασίσουμε ότι δεν είναι πια δικοί μας. Διαβάστε περισσότερα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”
Αυτοεκτίμηση: Γιατί να μας επηρεάζει η γνώμη των άλλων ;
Είναι γεγονός πως στην Ελληνική κοινωνία , δίνουμε μεγάλη έμφαση στο τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς, φτάνουμε ακόμα και στο σημείο να αλλάζουμε τελείως τον εαυτό μας και να απομακρυνόμαστε από αυτό που είμαστε για να γίνουμε αρεστοί από τον κοινωνικό περίγυρο. Αυτή η διαρκής προσπάθεια να ικανοποιούμε όμως πάντοτε τους άλλους όχι μόνο δε μας οδηγεί σε εσωτερική ευδαιμονία, αλλά μας απομακρύνει από τον πραγματικό εαυτό μας. Είναι γεγονός πως μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η γνώμη που έχουν οι άλλοι για εμάς όταν βρισκόμαστε σε μία πιο νεαρή ηλικία, ίσως επειδή τότε εμφανίζεται πιο έντονη η ανάγκη να αισθανόμαστε πως ανήκουμε κάπου. Είναι διαπιστωμένο πως όσο μικρότερη αυτοεκτίμηση έχει ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανάγκη του να αισθάνεται την αποδοχή των άλλων. Ένας άνθρωπος που ξέρει ποιος είναι δε θα επιτρέψει σε καμία κακή κριτική να τον κάμψει, ούτε θα αγωνιά διαρκώς για να αρέσει στους άλλους. Αλήθεια, γιατί ενδιαφερόμαστε τόσο πολύ να ικανοποιούμε τους άλλους; Αν για παράδειγμα, σπουδάζουμε κάτι που δεν αγαπάμε απλά και μόνο για να ικανοποιήσουμε τη μητέρα μας, γιατί δε σκεφτόμαστε πως ούτε και εκείνη ενδιαφέρεται στην ουσία για εμάς, αφού μας σπρώχνει σε μία κατεύθυνση που μας κάνει δυστυχισμένους; Γιατί κυνηγάμε τόσο την αποδοχή των άλλων; Ο εαυτός μας δεν αρκεί; Πώς μπορούμε να είμαστε εντελώς σίγουροι για το αν ο άλλος μας κριτικάρει άσχημα επειδή ενδόμυχα μπορεί να φθονεί, να ζηλεύει ή επειδή είναι απλά ένας τοξικός άνθρωπος;
Διαβάστε περισσότερα “Αυτοεκτίμηση: Γιατί να μας επηρεάζει η γνώμη των άλλων ;”