Είναι πειραματικά επιβεβαιωμένο πως όλα τα σώματα στο πεδίο βαρύτητας της Γης πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση. Πρώτος που έκανε αυτή την παρατήρηση ήταν ο Γαλιλαίος. Από τότε έγιναν πολλά πειράματα με σκοπό να επιβεβαιώσουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια την πρόταση αυτή. Εκείνος που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το πρόβλημα της πτώσης των σωμάτων εντός του πεδίου βαρύτητας της Γης ήταν ο Ούγγρος Φυσικός Ronald Von Eötvös . Τα ερωτήματα που έθεσε ήταν:
- Σώματα διαφορετικής μάζας, πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση;
- Σώματα διαφορετικής σύστασης,πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση;
Για αυτό χρησιμοποίησε διάφορα υλικά όπως, Ορείχαλκο, φελλό, χαλκό, γυαλί, νερό, πλατίνα και ξύλο. Η διάρκεια των πειραμάτων ήταν από το 1889 έως το 1908.
Το κύριων μετρούμενο μέγεθος στα πειράματα αυτά δεν ήταν η επιτάχυνση της βαρύτητας αλλά ο λόγος της βαρυτικής μάζας προς την αδρανειακά μάζα του σώματος. Η αδρανειακή μάζα ορίζεται από τον 2ο νόμο του Νεύτωνα. Για δύο σώματα διαφορετικών μαζών που δέχονται ίδια δύναμη ο λόγος τους είναι ίσως με τον αντίστροφο λόγο των επιταχύνσεων τους.
Συμπερασματικά, το πείραμα Eötvös ήταν ένα διάσημο πείραμα φυσικής που μέτρησε τη συσχέτιση μεταξύ αδρανειακής μάζας και βαρυτικής μάζας, αποδεικνύοντας ότι οι δύο ήταν ένα και το ίδιο, κάτι για το οποίο υπήρχε από καιρό μια υποψία αλλά ποτέ δεν είχε αποδειχθεί με τέτοια ακρίβεια. Τα πρώτα πειράματα έγιναν από τον Isaac Newton (1642–1727) και βελτιώθηκαν από τον Friedrich Wilhelm Bessel (1784–1846). Ένα πολύ πιο ακριβέστερo πείραμα με τη χρήση ισορροπίας στρέψης πραγματοποιήθηκε από τον Loránd Eötvös ξεκινώντας από το 1885, με περαιτέρω βελτιώσεις σε μια μακρά πορεία μεταξύ 1906 και 1909. Η ομάδα του Eötvös το ακολούθησε με μια σειρά παρόμοιων αλλά πιο ακριβέστερα πειραμάτα, καθώς και πειράματα με διαφορετικοί τύποι υλικών και σε διαφορετικές τοποθεσίες γύρω από τη Γη, τα οποία απέδειξαν την ίδια ισοδυναμία στη μάζα. Με τη σειρά τους, αυτά τα πειράματα οδήγησαν στη σύγχρονη κατανόηση της αρχής της ισοδυναμίας που κωδικοποιείται στη γενική σχετικότητα, η οποία δηλώνει ότι οι βαρυτικές και αδρανειακές μάζες είναι οι ίδιες.