Τα συστήματα που απαντώνται στο σύγχρονο κόσμο με την ευρύτερη τους έννοια και στο γενικότερο εξ αυτών πλαίσιο είναι πολύπλοκα αλλά και περίπλοκα. Έτσι, η διαίρεση τους για την ανάλυση τους ως οντότητα σπάνια αποβαίνει αποατελεσματική εκτός από τις απλές, εκφυλισμένες περιπτώσεις όπου το αρχικό εξεταζόμενο σύστημα είναι απλά μια ακολουθία υποσυστημάτων.
Οι σημαντικότερες κατηγορίες συστημάτων που μπορεί να συναντήσει κανείς : τα αιτιοκρατικά και τα πιθανολογικά , τα κλειστά και ανοιχτά συστήματα , τα ευσταθή και τα μη ευσταθή. Στο συνολό τους παρατηρεί κανείς μια τριπλή δυαδική εξάρτηση όπου εξασφαλίζει την πληρότητα αυτών. Κάθε κατηγορία εμπεριέχει όλα τα χαρακτηριστικά τα οποία καθορίζουν την φυσική οντότητα τους. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι υπάρχει ένα φάσμα σημαντικών διαφορών μεταξύ των υποκατηγοριών απλούστατα επειδή τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος δεν αποτελούν παρά το σκελετό μίας δομής. Η δομή είναι εκείνη που επιτρέπει την ύπαρξη στοιχείων που εμπλουτίζουν το σύνολο δίχως να αλλάζουν την ουσία της.
Σε γενικότερο πλαίσιο, το σύνολο δεν αποτελείται από ισάριθμο υποσύνολο. Κάθε υποσύνολο διαφέρει από το όμοιο τους και ως προς υπόσταση και ως προς το περιεχόμενο. Μερικά εξ αυτών, όπως τα κλειστά συστήματα, είναι σπάνιες περιπτώσεις που βρίσκουμε συνήθως σε μαθηματικές δομές , ενώ τα ανοιχτά συστήματα περισσότερο στις επιστήμες υγείας. Υπάρχει δε, ολόκληρη θεωρία που προβλέπει την αλλαγή κλειστού/ανοιχτού συστήματος ανάλογα με τις επιταγές ενός δόγματος. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει στο πολιτικό πλαίσιο, ειδικά δε στο επίπεδο το κομματικό. Οι κατηγορίες και τα συστήματα είναι αναγκαία στο πεδίο της μάχης και κρίνονται α στις διαπραγματεύσεις. Φυσικά, κάθε αντίπαλος δεν πρέπει να καταλάβει σε ποιο υποσύστημα ανήκεις. Διότι, μόλις αποκτήσει τέτοια πληροφορία γίνεσαι ευάλωτος. Οι κινήσεις πλέον αποκτούν μία μη γραμμικότητα όσο αφορά τις επιπτώσεις. Έτσι, αν και είναι λογικά μη απόλυτα προβλέψιμες από τον αντιπαλό μας, εμπεριέχουν μια δυσκολία και για εμάς.
Έτσι, όταν το εξεταζόμενο σύστημα είναι ανοχτό και μη ευσταθές υπάρχουν εξωτερικές επιπτώσεις. Η συνολική πολυπλοκότητα αυξάνεται με την δράση των μικρών υποσυστημάτων τα οποία ενεργούν με βάση πλέον την ιδεολογία τους και δεν περιορίζονται σε συγκεκριμένο καλούπι, σε συγκεκριμένο σύστημα. Έτσι οι αρχικές κατηγορίες συστημάτων αποδεικνύουν την αναγκαιότητα μιάς ανώτερης μορφής θεωρίας παιγνίων.