20/09/2015
Γεμάτος χαρά που γράφτηκα στην σχολή της 1 ης μου επιλογής. Ακόμα μεγαλύτερη χαρά που ήρθε ως αποτέλεσμα προσωπικής και μόνο ενασχόλησης κάτω απο αρκετά δύσκολες συνθήκες για μένα. Περιμένω να αντικρίσω κάτι όμορφο στην σχολή, να γνωρίσω κόσμο και όλοι μαζί να προσπαθήσουμε συλλογικά να γίνει καλύτερο το πανεπιστήμιο. Όλα αυτά τα είχα κατά νου και ήμουν διατεθειμένος να τα πετύχω. Εκείνη όμως την στιγμή συνειδητοποίησα οτι πρέπει να αλλάξει ριζικά το τοπίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Παρατάξεις με τα τραπεζάκια τους έξω ακριβώς απο τις αίθουσες, τσακωμοί μεταξύ αριστερών και δεξιών στις γενικές συνελεύσεις, αφίσες σε όλους τους διαδρόμους,γραμμένοι τοίχοι με το πιο σύνηθες σλόγκαν: «Το πανεπιστήμιο είναι η φυλακή» (ΚΝΕ), γόπες απο τσιγάρα,σκουπίδια και τα αναθεματισμένα φυλλάδια που σου πλασσάρουν με τόσο ναρκισσισμό είναι μερικά απο τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Σε θεωρητικό επίπεδο, το πανεπιστήμιο είναι απλά ο δίαυλος για την εύρεση εργασίας. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Όταν όμως ο διπλανός σου καπνίζει μέσα στην γενική συνέλευση του τμήματος και πετάει με τόση φυσικότητα την γόπα στην αιθουσά σου, δεν μπορείς να μιλήσεις γιατί ξέρω: θα πέσουν όλοι να σε φάνε. Γιατί αυτοί ήμαστε. Μια αγέλη που χειραγωγείται τόσο εύκολα, τόσο άκοπα. Όταν οι δήθεν φίλοι σου, αυτοί των κομματικών τραπεζακίων όπως αρέσκομαι να τους ονομάζω, κανονίζουν parties μόνο και μόνο για να αυξήσουν τις ψήφους τους, γιατί έτσι σε βλέπουν: σα μία ακόμη ψήφο. Και όταν τους ρωτάς, «συγγνώμη γιατί έχετε κολλημένες αφίσες παντού, τις πληρώσατε εσείς ή μήπως ο κάθε έλληνας φορολογούμενος;» σε κοιτάνε με απαξίωση γιατί δεν έχουν μπει καν στον κόπο να το ψάξουν ενδελεχώς. Και το αποκορύφωμα είναι στις συνελεύσεις,όπου διάβαζονται οι τοποθετήσεις όπως ακριβώς επιβάλλονται απο τους «μεγάλους».Δεν μπαίνουν καν στο κόπο να τα μάθουν απ’έξω, να φανούν λίγο πιο ρεαλιστές, πιο ουμανιστές. Όλα αυτά είναι ένα δείγμα εκφυλισμού της Παιδείας στην χώρα μας. Ωστόσο, το πιο παράδοξο είναι οτι κανείς εκ πρώτης όψεως δεν θέλει να αλλάξει τα πράγματα.
Η κατάσταση διαιωνίζεται και αν έχουμε την αντίληψη «δεν βαριέσαι εγώ 5 χρόνια θα είμαι εδώ, αδιαφορώ για τις επόμενες γενιές», θα πάμε χειρότερα. Πολύ. Έχουμε πρόβλημα συνολικής παιδείας. Και αυτό ξεκινά απο την οικογένεια. Αρκετή η ζημία που έχει γίνει. Είναι στιγμή να δράσουμε συλλογικά για ένα καλύτερο χώρο πανεπιστημίου. Για το λόγο αυτό λοιπόν προτείνω τα εξής:
1) Διάθεση 1 ευρώ από κάθε εγγεγραμμένο ενεργό φοιτητή για το βάψιμο των εξωτερικών χώρων.
2) Αποκόλληση όλων των αφίσεων των παρατάξεων και αντικατάστασή τους με αποτελέσματα ερευνών/μελετών σε θέματα που αφορούν την επιστήμη.
3) Βαρύτατα πρόστιμα στους παραβάτες της πρότασης (2). Ποινική δίωξη για βανδαλισμό, κατευθείαν διαγραφή απο την σχολή αν πιαστεί επ’αυτοφόρω.
4) Κατάργηση των αιώνιων φοιτητών και του 2ν (10 χρόνια max).Η επιστήμη χρειάζεται επιστήμονες που είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν την ζωή τους, για μια πιο καινοτόμα νέα γενιά. Όχι άτομα που θα βγούν στην αγορά εργασίας στα 30 έτη και πιθανώς να είναι άεργα.
5) Καθαρισμός όλων των αιθουσών και των εργαστηρίων.
6) Κατάργηση όλων των παρατάξεων. Να εκλέγεται κάθε χρόνο συμβούλιο φοιτητών αποτελούμενο απο 30 άτομα. 6 άτομα ανά έτος. Οι ανά του έτους να καταγράφουν τα προβλήματα και να τα προωθούν στο συμβούλιο φοιτητών. Έτσι και θα υπάρχει διαχωρισμός των ατόμων και θα έχουμε αντιπροσωπευτικό δείγμα απο φοιτητές.
7) Αξιολόγηση των καθηγητών από τους φοιτητές, από το υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό και από αρμόδιους φορείς (Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων). Εξωτερική αξιολόγηση από καθηγητές του εξωτερικού.
8) Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα αριστεροί είτε δεξιοί .Αυτό που πρέπει να συζητηθεί είναι πως θα καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα πανεπιστήμιο που να ανταποκρίνεται στις αρχικές αξίες της δημιουργίας του, δηλαδή του γόνιμου ανταγωνισμού, της αριστείας, της δημοκρατίας και της πολυφωνίας.Καλώ λοιπόν όλους όσους ασπάζονται τις απόψεις να δραστηριοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Το να τα βάζεις με το κατεστημμένο ίσως ακούγεται ουτοπικό και τρελό μιας και μέχρι στιγμής δεν τα έχει καταφέρει κανείς. Είμαι αισιόδοξος ότι αυτό μπορεί και πρέπει να αλλάξει.