Οι φράσεις μας είναι η ακτινογραφία των σκέψεών μας αλλά μερικές φορές χρειάζεται κάτι τι παραπάνω για να κάνεις την διαφορά: χρειάζεται πράξη. Περισσότερο απο τα 3 δισσεκατομμύρια άτομα στο κόσμο μας βρίσκονται σε ηλικία κάτω των 18 χρονών και αυτοί οι νέοι άνθρωποι αντιπροσωπεύουν σε τεράστιο βαθμό το μέλλον μίας κοινωνίας. Για να καταφέρουμε να μετριάσουμε τις κοινωνικές ελίτ και να φτιάξουμε ένα κόσμο πιο υγιή στα πρότυπά του, πιο έξυπνο και καινοτόμο, αλλά και πιο ειρηνικό, είναι κρίσιμο να αναμείξουμε την νέα γενιά σε πολυφωνικά αλλά και αλτρουιστικά projects που θα οφελήσουν το σύνολο της ανθρωπότητας.
“Tell me and I forget, teach me and I may remember, involve me and I learn.”
Η φιλανθρωπία και ο εθελοντισμός ξεκινά πρωτίστως απο το σπίτι. Μία υπέρτατη αξία που χρειάζεται να εμφυτευτεί στο χαρακτήρα μας από πολύ μικρή ηλικία έχει να κάνει με την υπευθυνότητα μας να βοηθάμε τους άλλους.Και φυσικά , δεν εννοώ την βοήθεια με γνώμονα είτε την υπέρ-προβολή είτε ικανοποίηση του εγώ μας, αλλά την υγιή εκ των έσω βοήθεια που έχει υπερκεράσει τον ναρκισσισμό μας.
Μεγαλώνοντας,συνειδητοποίησα ότι σπαταλούσα την αναπνοή μου, και τις φράσεις μου για να διαμαρτύρομαι για την ζωή , την ίδια ακριβώς στιγμή όπου άνθρωποι γύρω μας αναπνέουν για τελευταία φορά χωρίς να έχουν καν τα μισά από αυτά που έχουμε εμείς.Η συνεισφορά του ανθρώπου στην φιλανθρωπία πρέπει να έχει ως στόχο και να εξομαλύνει τα φαινόμενα φτώχειας και πολέμου που πλήττουν ακόμα και σήμερα τις αναπτυσσόμενες χώρες αλλά ταυτόχρονα να περάσει την άποψη στο ανθρώπινο γένος ότι με το να αποκτούμε καθημερινά καινούργια αγαθά που δεν μας χρειάζονται δεν γινόμαστε πιο ”άνθρωποι” αλλά πιο απάνθρωποι.